Terugblik op Serdi - Het kind dat niemand wou, kwam thuis op de scène
Wouter Adriaensen 25 februari 2025
Daarover gaat SERDI…
Naar je stem zoeken, ondanks een beatboxverbod. Naar jezelf zoeken en nooit geleerd hoe. Opgroeien als wees, van instelling naar instelling, altijd opnieuw beginnen en opboksen tegen racisme, bureaucratie en werkloosheid.
Foto’s : © Nancy Vermeylen
Studenten en professionals uit de welzijnssector maakten op 19 februari in de aula van Thomas More kennis met het indrukwekkende levensverhaal van Serdi in zijn gelijknamige theatervoorstelling.
Het is een ijskoude februariavond, maar de aula van Thomas More in Geel loopt aardig vol met studenten van de opleiding Sociaal Werk en beroepsmensen uit de brede welzijnssector. “De professionals van vandaag én morgen”, noemt Thomas Baeckens van de Rode Antraciet hen in zijn inleiding. De vzw die zorgt voor sport en cultuur in de gevangenissen is naast Avansa Kempen een van de partners die Serdi naar Geel bracht. “En jullie, de professionals uit de welzijnssector, zijn precies de mensen waar Serdi voor wou spelen.”
Wanneer woorden niet volstaan om zich uit te drukken, kiest Serdi voor bewegingen, geluiden en muziek. Gelukkig gloort er hier en daar hoop aan de horizon. Serdi lanceert een oproep aan de staat, om de wachtlijsten in de jeugdzorg weg te werken en de menselijkheid terug te brengen. “Want hulp krijgen betekent het verschil tussen vallen en opstaan, tussen verdwijnen en gehoord worden.” Dat weet Serdi uit ervaring. Aan het einde van zijn voorstelling brengt hij een ode aan zorgverleners en aan het theater. “Hier, op dit podium, ben ik niet meer wat mensen van me maken, maar heb ik het zelf voor het zeggen. Het kind dat niemand wou hebben, komt thuis op de scène.”
Foto’s : © Nancy Vermeylen
Vragen uit het publiek
Waarom wou Serdi zo graag zijn voorstelling voor professionals uit de welzijnssector brengen? “Omdat ik jullie de ogen wil openen. Ik weet dat mijn verhaal voor de meeste hier een ver-van-mijn-bedshow is. De beste psycholoog heeft zelf meegemaakt wat jij meemaakt en is daar ook uit gekropen. Laat mensen dus niet gewoon vertellen, maar luister en toon begrip.” Nog een vraag uit het werkveld: waar zit voor Serdi het verschil tussen positieve en negatieve hulpverlening? “Voor mij waren dat de begeleiders die echt met mij inzaten.. Dus mijn advies is: help met je hart, probeer dat kind te begrijpen en er voor hem of haar te zijn. Ga in gesprek, begin te bullshitten, doe er leuke dingen mee. Dan gaat hij je zien als zijn zonneschijn en naar jou terug komen.”
